13 Μαρτίου 2014

τι κόκκινο, τι μπλε...


Πόσο γρήγορα έγιναν "όλα"?...
Και όμως τόσο αρκετά, τόσο δυνατά για να θυμίζουν ακόμα... Και για πόσο ακόμα
?.. Και για όσο ακόμα.. Να θυμίζουν πως, δεν κάναμε κάτι, μα...δεν κάναμε και τίποτα.. Τόσο δυνατά όλα... Πάντα έτσι γινόταν "εδώ" γύρω.. Πάντα, αστεία λέξη (και αυτή) για το λίγο μας.. Με κούρασε πια το βάρος του όγκου της.. Αν ήμασταν μπαλόνια θα είχαμε ήδη σκάσει, μοιρασμένοι σε κομμάτια ξεχασμένα, εδώ και εκεί.. Κομμάτια που δεν πρόλαβαν να γευτούν το πως είναι να μην είσαι κομμάτια, το πως είναι να είσαι ένα... Αλλά όχι, όχι δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μπαλόνια.. Αυτά είναι χαρούμενα, πάντα χαρούμενα. Ακόμη και σκασμένα υποδηλώνουν την ύπαρξη μιας κάποτε χαράς.. Γι' αυτό φτιάχνονται άλλωστε. Όχι, δεν θα μπορούσαμε.. Εμείς θα 'μασταν κεριά.. Από 'κείνα που φτιάχνονται για ν' ανάψουν και να δώσουν φως.. Από 'κείνα που φτιάχνονται για ν' ανάψουν, να καούν και να σβήσουν. Από 'κείνα που φτιάχνονται να ζήσουν.. Ναι, θα ήμασταν κεριά που φτιάχτηκαν μ' αυτόν το σκοπό, μα δεν άναψαν ποτέ.. Ξεχάστηκαν -η και όχι- σ' εκείνον τον πάγκο της πιο μικρής εκκλησίας, δίπλα στα καμμένα και τελικά πετάχτηκαν μαζί μ' αυτά.. Σίγουρα τέτοια θα 'μασταν.. Τόση φωτιά μέσα μας, μα το φιτίλι άθικτο.. Κάποιος είπε κρίμα, κάποιος μαλακία.. Άλλοι βλέπουν μα δεν λένε τίποτα.. Άλλοι πάλι δεν θα μάθουν ποτέ... Ούτε εμείς θα μάθουμε, παιδιά σαν είμαστε (ακόμα)..
Πως τα φέρνει καμιά φορά η ζωή... Και που να ξέραμε εμείς που θα κατέληγε εκείνο το "...καλώς ήρθες λοιπόν!"?.. Και θυμάμαι και όλο τον υπόλοιπο διάλογο, επί λέξη. Τι περίεργο για μια τέτοια μνήμη.. Αστείες ειρωνείες, κουραστικές πια.. Δεν το μπορώ άλλο αυτό το χιούμορ, πόνεσαν τα μάγουλά μου.. Φτάνει. Άλλωστε, το γέλιο είναι για να το μοιράζεσαι, όχι?.. Και δεν λέω, τουλάχιστον αυτό το καταχραστήκαμε επάξια.. Και σ' ευχαριστώ γι' αυτό, το είχα ανάγκη.. Το είχαμε μάλλον και οι δυο μας.. Μα τίποτα δεν κρατάει για πάντα.. Και τώρα ήρθε ο καιρός να πούμε ψέματα με τη σιωπή μας.. Να λέμε, μέχρι αυτά να γίνουν η αλήθεια.. Ήρθε ο καιρός να γελάμε ψέματα, μέχρι να μας φανούν αστεία, μέχρι το μέχρι να γίνει σύντομα και συντομότερα επιτέλους..
Πόσο γρήγορα έγιναν
"όλα", πόσο λάθος?..
Λάθος τόπος, λάθος τρόπος.. Λάθος εποχή, ίσως άργησα πολύ.. Μα που να 'ξερα ο καημένος, άνθρωπος και εγώ.. Και εκεί που νομίζεις ότι γλίτωσες, έστω για μια κλεφτή ανάσα, να 'τος πάλι μπροστά σου... Σου είχα πει κάποτε πως, είναι πολύ κρίμα, σαν έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς πως, κάποιους ανθρώπους τους γνώρισες στο τόσο λάθος μέρος, τον τόσο λάθος χρόνο και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι' αυτό.. Ο χρόνος...ούτε για μια κλεφτή ανάσα μακριά.. Και σ' είχα αφήσει με την απορία τότε, μα... Τουλάχιστον τώρα ξέρεις.. Τώρα ο χρόνος πέρασε.. Και σχεδόν το ζήσαμε, όπως και για όσο μας δόθηκε.. Και δεν κάναμε κάτι, μα δεν κάναμε και τίποτα.. Η γεύση ήταν αρκετή για να μοιάζει αληθινό, ήταν αρκετή για να ξέρουμε πως, ήταν αληθινή και ας μη μάθαμε ποτέ το πως είναι να είσαι ένα..
Πως είναι άραγε να νιώθεις την απώλεια αυτού που δεν είχες ποτέ?.. Νόμιζες δεν υπάρχει συναίσθημα γι' αυτό? Και εγώ έτσι νόμιζα.. Έκανα λάθος. Άργησα, μα τώρα κατάλαβα.. Είχες δίκιο τελικά. Κόκκινο ήτανε...τώρα έγινε μπλε.. :)
Μακάρι να ήμασταν μπαλόνια, από 'κείνα του λούνα παρκ, και να γλιστρούσαμε "κατά λάθος" απ' τα χέρια τους, απ' τους κανόνες τους, και να πετούσαμε ψηλά.. Ψηλά και μακριά, μέχρι να σκάσουμε παρέα και τα κομμάτια μας να χαθούν εδώ και εκεί στο κάπου, χαρούμενα..




Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός?..
Ήδη μια βδομάδα...

10 σχόλια :

elanor είπε...

άστα περνά γρήγορα ο καιρός, πέρασα τα τριάντα και δεν το κατάλαβα :) όταν χάσεις κάτι που δεν είχες ποτέ βιώνεις μία κατάσταση σαν "πένθος" (δηλαδή έτσι το λεν τα βιβλία)
Καλό σαββατοκύριακο Jade! Τι ωραίο τραγουδάκι το you and me πολύ μου άρεσε :) Φιλιά!!

Jade είπε...

elanor elf,
μωρέ εγώ τ' αφήνω, αλλά ο χρόνος...δεν αφήνει τίποτα "ασχολίαστο"..
Πένθος.. Μπα, μεγάλη λέξη, πολύ μεγάλη.. Βιβλία και βιβλία..πφφφ.. Άνθρωποι τα γράφουν και αυτά, πόσα νομίζεις ξέρουν?.. Δηλαδή ξέρουν πολλές φορές αρκετά, αλλά πόσα νιώθουν? Πόσο κοντά σ' αυτό που νιώθεις εσύ μπορούν να έρθουν?.. Όχι πολύ, μην ξεγελιέσαι..

Και εγώ το αγάπησα απ' την πρώτη στιγμή.. ^^ Είναι ένα, ξεχωριστό -ας πούμε- soundtrack απ' την ταινία Blue Valentine.. :)

Καλό μας σουκού, ναι.. :)
Να 'σαι καλά,
φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

«Πως είναι άραγε να νιώθεις την απώλεια αυτού που δεν ειχες ποτέ;»
Εγώ το αντιλαμβάνομαι μακριά απ ότι πόθησα ως κενό, ενώ πλάι του ως σπίθα που δεν έθρεψαν φοβούμενοι μην γίνει φωτιά που στο τελος θα τους κάψει...
(είμαι εδώ κι ας μην είμαι... Είχα στείλει και κάτι mail που απάντηση δεν πήραν... )
Να προσεχεις...
Sweet Truth

Jade είπε...

Sweet Truth,
...:Χ
..εδώ? Μετά από τόσο καιρό?.. Γιατί? Με συγκινεί η παρουσία σου, μα δεν νομίζω ότι αξίζω τον κόπο και τόσο...

Ως αναφορά το σχόλιο περί απώλειας...τα είπες όλα νομίζω σ' αυτήν τη φράση.. Έτσι ακριβώς.

Το mail το καλοκαίρι...όχι δεν ήμουν ούτε εγώ καλά. Καθόλου καλά και δεν μπορούσα να σου απαντήσω κάτι.. Αυτό που μου ζήτησες, δεν το έχω. Έμεινε στη μέση, δεν τελείωσε ποτέ και δεν ξέρω και τι θα γίνει να σου πω την αλήθεια.. Με συγχωρείς που δεν είπα τίποτα τότε..
Το τελευταίο σου mail, ήταν πολύ περίεργο για ν' απαντήσω έτσι βιαστικά όταν το διάβασα.. Ήθελα να σου απαντήσω όμως και θα το κάνω για να σου πω και κάποια πράγματα παραπάνω γενικά.. Όμως αυτές τις μέρες, έπεσες πάλι στη λάθος φάση μου, είμαι πολύ σκατά, δεν έχω διάθεση για τίποτα, οπότε χρειάζομαι λίγο χρόνο πριν κάνω/πω το οτιδήποτε στον όποιον... Αν με καταλαβαίνεις καλώς, αν πάλι όχι, με συγχωρείς δεν μπορώ να κάνω/πω τίποτα άλλο..

Να 'σαι καλά και να θυμάσαι να μην παίρνεις βιαστικές αποφάσεις..
Θα τα πούμε σύντομα..
Φίλια.

Clementine είπε...

Είναι που ακούω τον λεωνίδα μαράντη να εξιστορεί την περιπέτειά του(μου) με το ''λονδίνο '' (και δεν κουράζομαι να το ακούω .. !)
Είναι και το κείμενό σου ....
Και θέλω να βάλω τα κλάματα

Να μασταν μπαλόνια !!!!
***** καλό βράδυ *:

Jade είπε...

Purple Rompishness *,
... =(
Κάποιος, κάποτε μου είχε πει πως έχει ανάγκη να κλαίει.. Πως το κάνει συχνά πυκνά, ακόμη και αν φαινομενικά δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος...
Ίσως είχε δίκιο, ίσως βοηθάει..
Οπότε αν ρωτάς εμένα, δεν ξέρω, μα σίγουρα δεν θα σου πω να μην τα βάλεις.. :)

Καλησπέρες~,
να 'σαι καλά! ^^
Φιλιά

elanor είπε...

http://thraka-magazine.blogspot.gr/
καμάρωσέ με η πρωτη μου δημοσίευση
σε πεθυμησα, είσαι καλά;

Jade είπε...

elanor elf,
ωωωωω!! Συγχαρητήρια!! :D
Άντε καλή αρχή λοιπόν!, πιστεύω να δημοσιεύσεις κι άλλα, ε? :))

Καλά είμαι, και αν όχι καλά, σίγουρα καλύτερα.. :) Έχουν γίνει πολλά τελευταία και απλώς είπα να μου δώσω λίγο χώρο, λίγο χρόνο...
Εσύ? Πως πάνε τα πράγματα εκεί?


Καλή σου μέρα!
:)

elanor είπε...

Καλά είμαι :Ρ Πέρασα κι εγώ μια μπόρα αλλά τώρα έχει αρχίσει να μου φτιάχνει ξανά το κέφι, αντέ να βοηθήσει ο ένας τον άλλον να συνέλθουμε γρήγορα
Καλό βράδυ

Jade είπε...

elanor elf,
πολύ χαίρομαι λοιπόν! :D Και έτσι να παραμείνεις.. Ναι, πρέπει να συνέλθουμε γιατί ο καιρός φτιάχνει και εμείς τον χάνουμε! xD Και ξέρεις, αυτές είναι οι καλύτερες μέρες, μέτα ο ήλιος θα καίει τόσο που δεν θα μπορείς να τον απολαύσεις και μετά...του χρόνου πάλι! :/
Οπότε πρέπει... ^^


Καλησπέρες~
:)