7 Σεπτεμβρίου 2013

Inspired by a great life I met...

Η αλήθεια του συναισθήματος κρύβεται στην ανάμνηση του γεγονότος...
Πολλοί νομίζουν ότι πολλά συμβαίνουν στην πραγματικότητα και για πολλά πράγματα θα έβαζαν και το χέρι τους στη φωτιά πως είναι αλήθεια.. Αλλά υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που κανείς δε μπορεί να υπολογίσει για τον εαυτό του. Και αυτό γιατί απέναντι του έχει τον μεγαλύτερο εχθρό, το υποσυνείδητο. Και εκεί είναι που η λογική χάνει τη μάχη και παραμυθιασμένη πλέον πορεύεται με λάθος δεδομένα.. Ο μόνος τρόπος για να δεις τι ήταν αληθινό είναι να κοιτάξεις πίσω. Πίσω στο χρόνο αφού έχουν όλα τελειώσει και μαλακώσει.. Τότε μόνο τα μάτια είναι ελεύθερα να δουν πέρα από κάθε εμπόδιο όπως η ζήλια, τα νεύρα, το μίσος, η πίεση... Κοιτάς λοιπόν και κρίνεις. Τι ένιωθες
? Η μάλλον, τι έλεγες πως νιώθεις? Πόσο πολύ σ' ένοιαζε?.. Αν στην ανάμνηση των γεγονότων νιώσεις ένα κενό μέσα σου, κάτι να σου λείπει, τότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.. Η τουλάχιστον ξέρεις ποια είναι η αλήθεια ακόμη κι αν δεν κάνεις τίποτα.. Γιατί αν μετά απ' όλα αυτά δε νιώσεις τίποτα παρά μια γενικότερη λύπη, τότε μπορείς να ηρεμήσεις και ν' αφήσεις το χρόνο να σε βοηθήσει χωρίς να φοβάσαι μήπως έχασες κάτι σημαντικό.. Και μην ξεχάσεις να κάνεις πέρα τον εγωισμό σου για λίγο και να πεις και ένα ευχαριστώ για τις καλές στιγμές για όποιον ή για ό,τι σου χάρισε αυτές τις αναμνήσεις που τώρα αναπολείς, όσο κι αν έτυχε να πληγωθείς ή να θυμώσεις στο τέλος, γιατί όλα στη ζωή είναι δανεικά, κανείς δε μας χρωστάει τα όμορφα πράγματα ακόμη κι αν τ' αξίζουμε..
Βέβαια, ίσως μερικές φορές υπάρχουν και κάποιες άλλες λεπτομέρειες που βοηθούν στο να ξεχωρίσεις την αλήθεια και αλλάζουν κάποια δεδομένα, αλλά αυτές είναι για τον καθένα ξεχωριστές οπότε είναι καθαρά θέμα αντίληψης και του πόσο μπορείς να ξεχωρίσεις κάποια πράγματα ανάλογα με τη ζωή γύρω σου... Σόρρυ, αλλά περί αυτού δεν έχω
tips! Βέβαια, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όπως σε κάθε θέμα άλλωστε, αλλά είναι σπάνιες και δύσκολο να τις ξεχωρίσεις και ακόμη πιο δύσκολο να τις πιστέψεις σ' αυτόν που έχεις απέναντι σου. Με λίγα λόγια, άδικος κόπος να ελπίζεις σ' αυτές.. Γιατί μη ξεχνάς, το υποσυνείδητο παραμυθιάζει... Και μερικές φορές σε κάνει να νιώθεις τόσο σίγουρος για τα συναισθήματά σου που αν σε ρωτούσαν θα 'λεγες πως θ' αυτοκτωνούσες κιόλας για το κάτι που αγαπάς.. Αλλά αγαπάς?... Όχι, μην κάνεις το λάθος να το ρωτήσεις αυτό στους άλλους, κανείς δε θα σου πει όχι εκείνη τη στιγμή. Και μην κατηγορήσεις κανέναν, όλοι αλήθεια θα σου λένε γιατί όλοι θα νομίζουν πως είναι αλήθεια. Κανείς δε μπορεί να σου πει αυτό που ούτε ο ίδιος ξέρει για τον εαυτό του.. Οπότε στην ουσία κανείς δε φταίει. Ίσως λίγο εσύ που το 'χαψες... Απλά βρες τη δύναμη να το δεις λίγο αντικειμενικά αφού τελειώσουν όλα. Γιατί με το πέρασμα του χρόνου όλα θα ξεκαθαρίσουν στην εικόνα της ανάμνησης που θα δημιουργηθεί...
Η αλήθεια των συναισθημάτων κρύβεται στην ανάμνηση των γεγονότων...



January 2011

11 σχόλια :

elanor είπε...

Καμιά φορά ξέρουμε την αλήθεια από την αρχή, απλά καμιά φορά η αλήθεια δεν είναι αρκετή να φέρει την ευτυχία.

elanor είπε...

Α! Επίσης αν γνωρίσεις έναν άνθρωπο ευτυχισμένο πες μου, με ενδιαφέρει. (από κάτι άλλο που διαβασα σήμερα είναι αυτό, δε θυμαμαι που)

Jade είπε...

elanor elf,
καμιά φορά ναι, ίσως ξέρουμε, εγώ απλώς μίλησα για όλες τις υπόλοιπες.. Η αν θες, για την επαλήθευση ότι αυτό που ήξερες ως αλήθεια ήταν όντως έτσι. Και η επαλήθευση πρέπει να γίνεται αν θες να είσαι σωστός/σωστή.

Χαχα! Δε θυμάμαι που, λέει! xD Ε μάλλον διαβάζεις πολύ τότε.. :)

Και για να έχουμε καλό ερώτημα και ίδια βάση, τι είναι ευτυχία για σένα?
Διότι αν είναι κάτι συνεχόμενο, κάτι το οποίο δίνει τη συνολική είκονα από κάτι, θα πρέπει να σου βρω τον άνθρωπο ο οποίος έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του και να σου πω για την ευτυχία του η μη. Δύσκολο πράγμα ίσως στην ηλικία που είμαι ακόμα..
Αν πάλι η ευτυχία είναι κάτι πιο συγκεκριμένο στη ζωή, που κρύβεται σε στιγμές, περιόδους, εποχές ίσως, κάτι που συμβαίνει σπασμωδικά ας πούμε, τότε μπορώ να σου βρω αρκετούς ευτυχισμένους.
Γιατί κακά τα ψέματα, αν περιμένεις να βρεις κάποιον που είναι όλη την ώρα ευτυχισμένος, κάποιον που του πάνε όλα πάντα καλά, τότε ναι, δε θα βρεις ποτέ κάποιον ευτυχή. Άσε στο κάτω κάτω δε θα είχε νόημα να ήταν έτσι η ζωή, δε θα μιλούσαμε για ευτυχία καν τότε. Θα ήταν κάτι δεδομένο και ουσιαστικά ανούσιο. Τώρα η αξία του κρύβεται στο ότι συμβαίνει σπάνια και δύσκολα, αλλά συμβαίνει.

Και για καλή μας τύχη σου έχω ήδη δύο παραδείγματα ευτυχησμένων ανθρώπων, για ένα απ' τα οποία διάβασα χθες. Μια καλή μου φίλη που έκανε μια απ' τις πιο ωραίες αναρτήσεις της εδώ: http://katerinawhispering.blogspot.gr/2013/09/54321.html
Και γράφει πολύ σωστά και συνειδητοποιημένα πράγματα. Πράγματα τα οποία σε πολλούς άλλους πρέπει να τα υποδείξεις για να τα "δουν". Δεν είναι εύκολο να πεις το ευχαριστώ από μόνος σου. Διάβασε και πιστεύω θα συμφωνήσεις μαζί μου. :)
Και επίσης το δεύτερο παράδειγμα ευτυχίας είμαι εγώ. Γιατί όσα στραβά και αν έρθουν πάντα τα "ζω". Ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.. (Πίστεψέ με, έχουν έρθει αρκετά στραβά ήδη..) Και το ότι νιώθω ότι ζω είναι συμαντικός παράγοντας της ευτυχίας μου.


Τώρα μου άνοιξες θέμα, ίσως γράψω/αναλύσω κάποια στιγμή το τι σημαίνει να ζει κανείς και όχι απλώς να αναπνέει.

Αυτά τα λίγα περί ευτυχίας, διότι είναι κουβέντα για 100+ σχόλια κανονικά.. :)

Πολύ καλό σου μεσημέρι
elanor elf! :))

elanor είπε...

Ευχαριστώ για την μακροσκελή απάντηση. Χαίρομαι που είσαι ευτυχισμένος πραγματικά. Εγώ είμαι πολύ απαισιόδοξη από τη φύση μου και δεν νιώθω ευτυχισμένη. Τώρα για το τι είναι ευτυχία για μένα;... είναι όντως στιγμές μη σου πω δευτερόλεπτα. Μάλλον δεν ξέρω τι είναι ευτυχία. Ταυτίζομαι με τους στίχους του Λαπαθιώτη που τον λατρεύω 'και είδα τη Χίμαιρα κι ήταν ένα Τέρας τότε μόνο πέθανα μες το φως της μέρας'. Η ανάρτηση της Κατερίνας σωστή μου άρεσε, ευχαριστώ για την υπόδειξη. Χαίρομαι που είσαι ευτυχισμένος είσαι πολύ τυχερός. Και γω μπορώ να πω ότι ζω και δεν απλώς αναπνέω απλά ευτυχισμένη δεν είμαι. Φιλιά ΚΑλό βράδυ

Jade είπε...

elanor elf,
με λειπεί η απαισιοδοξία σου και παραξενεύομαι ταυτόχρονα που ενώ έχεις το μυαλό να την αναγνωρίσεις δε μου αφήνεις την εντύπωση ότι προσπαθείς να την καταπολεμήσεις παρά πως την αποδέχεσαι και επαναπαύεσαι. Δε θέλω να παρεξηγηθώ, στα λέω τελείως φιλικά και ειλικρινά αυτά. Άλλωστε αλλιώς δε θα έκανα και το προηγούμενο σχόλιο.. :)
Τη φράση που μου έγραψες παρότι προσπάθησα να την ερμηνεύσω θεωρώ ότι δεν την κατανόησα.
Εύχομαι πάντως να βρεις την ευτυχία σου και εσύ σύντομα και γενικά τα ξαναλέμε επ' αυτού θέλω να πιστεύω.. ;)

Καλό βράδυ επίσης,
φιλιά.

elanor είπε...

Σου γράφω όλο το ποίημα μήπως αλλάξεις γνώμη. Τον Λαπαθιώτη τον προτιμώ από τον Καρυωτάκη, αν και αυτόν τον λατρεύω. Είμαι πολύ υπερβολική το ξέρω, αλλά σε παρακαλώ μην ξαναπείς ότι δεν προσπαθώ. οκ; :-). (Να δεις τι ωραία λόγια λέει ο Λαπαθιώτης για ένα απλό λουλούδι. Να κλαις είναι και θα ναι από ευτυχία)



Χιμαιρα

Πέρασα για να σε βρω
μακρινά πελάγη
χίλιες βάρκες ήρθανε
στη δική μου πλάγι

άλλες με συνόδευαν
τα μισά του δρόμου
άλλες μείναν λιγοστές
ώρες στο πλευρό μου,

άλλες μ’απαράτησαν
δίχως να με δούνε,
άλλες, πάλι, αδιάφορα,
δίπλα μου περνούνε

άλλες ήτανε μαζί,
κι άλλες ήταν μόνες,
άλλες ήταν σκαλιστές
στην πρύμη γοργόνες

άλλες τα μεσάνυχτα
ήρθαν το κατόπι:
τι τα θες! Χαμένοι τους
ήταν όλ’ οι κόποι…

Κι όσο μου φωνάζανε
και μου λέγαν: στάσου!
Τόσο εγώ βιαζόμουνα,
για να ‘ρθω κοντά σου…

Κι ένα βράδυ σίμωσα
κι ήρθα δίχως κρότο:
έδεσα τη βάρκα μου
στο σκαλί το πρώτο

και τρελός από χαρά,
τέλος, που ‘χα αράξει
κάθησα και πρόσμενα
πότε θα χαράξει…

Ξαφνικά με κύκλωσε
βάρβαρα ένα πλήθος,
μ’ έπιασαν, μου τσάκισαν
το φτωχό μου στήθος,

μες στα αγκάθια μ’ έσυραν,
μου ‘λεγαν: περπάτει,
κι έπειτα με σταύρωσαν
μες στο μονοπάτι

ένα αγκάθι κάρφωσαν
στο κεφάλι απάνω
κι ύστερα μ’αφήσανε
μόνος να πεθάνω…


Κι έλεγα από μέσα μου:
δε θα φέξει τάχα;
Δε θα ρθει το χάραμα
να τη δω μονάχα;


Δε θα φύγει, κάποτε,
το κακό μελίσσι;
Σαν το μάθει η Χάρη της
θα το τιμωρήσει…

…Σε λιγάκι πρόβαλε
μια γραμμή από πέρα,
σκόρπισαν τα σύννεφα,
φώτισε η μέρα

γύρισα τα μάτια μου
μέσα από το αγκάθι
και μ’όση άχνα μου’ μεινε
κοίταξα τα βάθη

κι είδα και τη Χίμαιρα
κι ήταν ένα Τέρας!
-Τότε, μόνο, πέθανα,
μες το φως της μέρας…

Unidentified είπε...

"Η αλήθεια των συναισθημάτων κρύβεται στην ανάμνηση των γεγονότων..."
Αυτό θα κρατήσω.. γιατί αυτό τα λέει όλα!
Εκεί κρύβεται η αλήθεια, ναι.. και κάποτε σε απελευθερώνει ή σε πονάει.. ώσπου να σε απελευθερώσει ξανά...
Τα φιλιά μου!

Jade είπε...

elanor elf,
καλησπέρα! :)
Όντως, πολύ συγκινητικός ο τρόπος και ο λόγος του. Πολύ όμορφο το ποίημα αυτό, δεν το ήξερα, ευχαριστώ. :) Το έψαξα και στο google είναι η αλήθεια και δεν το βρήκα πουθενά, ακόμη και σ' ένα forum που βρήκα κάτι σχετικό ήταν μόνο ένας τύπος που έψαχνε το ποίημα και ο ίδιος έχοντας ως στοιχεία μόνο κάποιους στίχους.. Δε με βοήθησε και πολύ.. :P
Με συγχωρείς, γράψε λάθος, δε θα το ξαναπώ έχεις το λόγο μου. :)

Καλό σου μεσημέρι,
φιλιά.


Unidentified,
:)))

Φιλιά, να έχεις μια όμορφη μέρα! :)

Kate'sCakeBox είπε...

Χαίρομαι που εδώ στο χώρο σου είναι τόπος που μοιράζεσαι ποίηση,έκφραση,και ακούγονται απόψεις για την λογοτεχνία,ανταλάσσονται απόψεις,προβληματισμοί και είναι πολύ ζωντανό ιστολόγιο..το κείμενο εξαιρετικής γραφής με συναίσθημα και προβληματισμό..σε περιμένω όποτε έχεις τη διάθεση και απο το δικό μου μουσικο-ποιητικό χώρο να γνωριστούμε..

Lia είπε...

Πολύ ψαγμένο!
Μπράβο σου!
και τώρα είδα και το link για το μπλογκ "Katerinawhispering"!
Πολύ όμορφη ανάρτηση!

Ένα όμορφο βράδυ σας εύχομαι!

Jade είπε...

Kate'sCakeBox,
γεια σου και πάλι. :)
Πολύ ζωντανό δε ξέρω αν είναι, μικρός ο κύκλος μας, αλλά τουλάχιστον από καλούς ανθρώπους. :)
Και ναι, η ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμών θεωρώ ότι είναι κινητήρια δύναμη για τη ζωντάνια που λες και εσύ ενός τέτοιου blog.
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και θα περάσω και απ' τα μέρη σου να χαιρετήσω. ^^

Καλό σου μεσημέρι.


Lia,
επ επ! Ποιος είναι εδώ? :D
Γειααααα! ^^
Πάντα όμορφες οι αναρτήσεις που προέρχονται από αληθινά λόγια.. Και όχι μόνο οι αναρτήσεις, πολλά πράγματα είναι έτσι. :)

Καλή σου μέρα και από 'δω,
φιλιά! :)